Dag 23
6 juni 2015 - Cesenatico, Italië
Zaterdag 6 juni
Anita (Ravenna) - Cesenatico
Dagafstand 60km
Vanmorgen wakker geworden van het balken van een ezel. Die had ik gisteren nog niet gezien. Wel paarden, ze runnen hier ook een manege. Er woont hier een hele familie. Gisteren heb ik ook nog even gesproken met de moeder. Zij had twee jaar Engels gestudeerd en vertelde dat iedereen zijn eigen taken had. Daar heb ik nog even mijn steentje aan bijgedragen. Ik vroeg om internet en blijkbaar schoot de zoon ineens te binnen dat er een soort van nieuwe router binnen was gekomen. Het doosje werd open gemaakt en na een kwartier liep hij naar me toe. Hij maakte mij duidelijk dat hoe langer hij hier mee prutste hoe later het werd voor mijn avondeten op mijn bord lag. Hij was dus ook nog eens de kok. Hij zag er uit als een eind dertiger hard werkende boer. Toen ik het lachend overnam zag ik een soort van stekker die ik niet kende. De tekeningetjes maakten duidelijk, open maken, simkaart erin doen en aanmelden. Blijkbaar had hij hier niet zoveel geduld voor want even later had ik perfect internet. Later toen de andere gasten binnen kwamen stuurde hij ze naar die stekker waar óók de code op staat. Hij knipoogde naar mij.
Na een goeie maaltijd gisteravond, goeie nachtrust en stevig ontbijt, spring ik om half negen weer op de fiets. Binnen 10 minuten verandert het landschap al als ik een pontje naar de overkant neem. In het plaatsje S.Alberto zie ik een postkantoor. Spullen die ik niet meer nodig heb, nu het toch warm is en blijft, wil ik wel kwijt. Met het Italiaanse woordenboekje in de aanslag word het haar duidelijk. Alles moet in een doosje en de kosten waren €33,80. Dat gaat Frits (zoals mijn schoonvader mij altijd noemt) niet doen. Dan sleep ik het die paar bultjes die ik nu nog tegenkom ook wel over. De kilo's zijn al betaald in het vliegtuig. Als ik even later Ravenna binnen kom is het enorm druk met jonge mensen. De straten zijn helemaal smerig met een witte vieze troep en ze smeren elkaar ook helemaal onder. Als ik vraag aan een paar jongens wat hier aan de hand is, legt hij uit dat vandaag de laatste schooldag is. Nu gaan ze studeren. Tomaten, eieren, olijfolie, van alles wat maar smeert wordt gebruikt. Prachtig om te zien.
200mtr verderop staat een mooie kerk en ik zie dat die open is. Ik vraag of misschien een stempel voor mijn pelgrimspaspoort kan krijgen. Hij legt mij uit dat dit niet het juiste moment er voor is. Er was een dienst bezig voor iemand die overleden was. Over uurtje misschien, maar daar wacht ik maar niet op. De feestvierende kinderen komen er totaal besmeurd, ook langs. Het contrast kan niet groter.
Ravenna uit wordt ik door Hansie prachtig door een natuurgebied geleid. Over een mountainbike route gaat het door de bossen richting de Adriatische zee. Blijkbaar heeft het nog flink geregend afgelopen tijd, want op diverse plekken was het hele pad verdwenen in een grote plas water en modder. Jaaaaa.......wat nu, omrijden heeft geen zin. Stilstaan ook niet want de muggen vraten mij op. Ander pad geprobeerd via mijn GPS, hielp ook niet. Dan er maar door.......tot de enkels kwam het water. Gelukkig bleef ik niet steken, alleen natte enkels en de onderkant van mijn tassen waren nat. Zo kwam ik aan op het eerste punt waar ik de Adriatische kust zag. Langs een lange drukke toeristische weg fiets ik richting Cesenatico. Campings genoeg hier. Ik pak de laatste van deze badplaats. Het dagelijkse ritueel begint weer. Tent opzetten, kleren uitwassen en douchen.
Tegen vijf uur ben ik gesetteld en ga opzoek naar het SPAZIO-PANTANI. Dit is een soort van bedevaartsoord voor de fans van Marco Pantani ( De Piraat ). Cesenatico is zijn geboorteplaats en is een eerbetoon van de stad aan hem. Diverse fietsen, truien en bekers staan daar opgesteld. Zelfs één van zijn eerste fietsen, voor het begin van zijn profcarrière. Op de achtergrond de foto met Lance Armstrong. De veelbesproken etappe overwinning op de top van de Montventoux. Indrukwekkend om te zien. Terug op de camping begint de strijd weer tegen de muggen. Gelukkig heb ik een flesje DEET bij me. Onvoorstelbaar hoe dat spul werkt.
Anita (Ravenna) - Cesenatico
Dagafstand 60km
Vanmorgen wakker geworden van het balken van een ezel. Die had ik gisteren nog niet gezien. Wel paarden, ze runnen hier ook een manege. Er woont hier een hele familie. Gisteren heb ik ook nog even gesproken met de moeder. Zij had twee jaar Engels gestudeerd en vertelde dat iedereen zijn eigen taken had. Daar heb ik nog even mijn steentje aan bijgedragen. Ik vroeg om internet en blijkbaar schoot de zoon ineens te binnen dat er een soort van nieuwe router binnen was gekomen. Het doosje werd open gemaakt en na een kwartier liep hij naar me toe. Hij maakte mij duidelijk dat hoe langer hij hier mee prutste hoe later het werd voor mijn avondeten op mijn bord lag. Hij was dus ook nog eens de kok. Hij zag er uit als een eind dertiger hard werkende boer. Toen ik het lachend overnam zag ik een soort van stekker die ik niet kende. De tekeningetjes maakten duidelijk, open maken, simkaart erin doen en aanmelden. Blijkbaar had hij hier niet zoveel geduld voor want even later had ik perfect internet. Later toen de andere gasten binnen kwamen stuurde hij ze naar die stekker waar óók de code op staat. Hij knipoogde naar mij.
Na een goeie maaltijd gisteravond, goeie nachtrust en stevig ontbijt, spring ik om half negen weer op de fiets. Binnen 10 minuten verandert het landschap al als ik een pontje naar de overkant neem. In het plaatsje S.Alberto zie ik een postkantoor. Spullen die ik niet meer nodig heb, nu het toch warm is en blijft, wil ik wel kwijt. Met het Italiaanse woordenboekje in de aanslag word het haar duidelijk. Alles moet in een doosje en de kosten waren €33,80. Dat gaat Frits (zoals mijn schoonvader mij altijd noemt) niet doen. Dan sleep ik het die paar bultjes die ik nu nog tegenkom ook wel over. De kilo's zijn al betaald in het vliegtuig. Als ik even later Ravenna binnen kom is het enorm druk met jonge mensen. De straten zijn helemaal smerig met een witte vieze troep en ze smeren elkaar ook helemaal onder. Als ik vraag aan een paar jongens wat hier aan de hand is, legt hij uit dat vandaag de laatste schooldag is. Nu gaan ze studeren. Tomaten, eieren, olijfolie, van alles wat maar smeert wordt gebruikt. Prachtig om te zien.
200mtr verderop staat een mooie kerk en ik zie dat die open is. Ik vraag of misschien een stempel voor mijn pelgrimspaspoort kan krijgen. Hij legt mij uit dat dit niet het juiste moment er voor is. Er was een dienst bezig voor iemand die overleden was. Over uurtje misschien, maar daar wacht ik maar niet op. De feestvierende kinderen komen er totaal besmeurd, ook langs. Het contrast kan niet groter.
Ravenna uit wordt ik door Hansie prachtig door een natuurgebied geleid. Over een mountainbike route gaat het door de bossen richting de Adriatische zee. Blijkbaar heeft het nog flink geregend afgelopen tijd, want op diverse plekken was het hele pad verdwenen in een grote plas water en modder. Jaaaaa.......wat nu, omrijden heeft geen zin. Stilstaan ook niet want de muggen vraten mij op. Ander pad geprobeerd via mijn GPS, hielp ook niet. Dan er maar door.......tot de enkels kwam het water. Gelukkig bleef ik niet steken, alleen natte enkels en de onderkant van mijn tassen waren nat. Zo kwam ik aan op het eerste punt waar ik de Adriatische kust zag. Langs een lange drukke toeristische weg fiets ik richting Cesenatico. Campings genoeg hier. Ik pak de laatste van deze badplaats. Het dagelijkse ritueel begint weer. Tent opzetten, kleren uitwassen en douchen.
Tegen vijf uur ben ik gesetteld en ga opzoek naar het SPAZIO-PANTANI. Dit is een soort van bedevaartsoord voor de fans van Marco Pantani ( De Piraat ). Cesenatico is zijn geboorteplaats en is een eerbetoon van de stad aan hem. Diverse fietsen, truien en bekers staan daar opgesteld. Zelfs één van zijn eerste fietsen, voor het begin van zijn profcarrière. Op de achtergrond de foto met Lance Armstrong. De veelbesproken etappe overwinning op de top van de Montventoux. Indrukwekkend om te zien. Terug op de camping begint de strijd weer tegen de muggen. Gelukkig heb ik een flesje DEET bij me. Onvoorstelbaar hoe dat spul werkt.
Wij hebben morgen een rustdag
Gr. Egbert en Ulla