Dag 28

Donderdag 11 juni

Massa Martana - Castellaccio
Dagafstand 52km

Gistermiddag later kwam iemand ons ontvangen en konden we ons plekje opzoeken. Toen Jokelien, van het Nederlandse echtpaar uit Leeuwarden, zich ging douchen, bleek  ze opgesloten te zijn. We moesten gebruik maken van de badkamer achter de receptie. Dat is later wel even anders geregeld, waarop we een sleutel kregen voor de nacht en die legden we neer op een afgesproken plekje.

Ik was nog bezig met mijn ontbijt toen zij alweer op pad gingen. Zij eten ergens onderweg denk ik. Met mijn planning lig ik nu een dag voor. Ik was in de veronderstelling zaterdag in Rome aan te komen, maar dat blijkt vrijdag te zijn. Of ik fiets zo snel, of de warmte heeft mijn dagplanning overhoop gehaald. Zal het wel niet meer zo helder hebben gezien. Maar ik moet zeggen, dat ik er gelukkig ook wel blij om ben. Het is goed zo.....Karin komt gauw, dan is Rome mooi een paar dagen voor ons. 

Vandaag één van mijn minste dagen gehad. In een kleine mini-market had ik even mijn eten weer aangevuld. Met een zoutloos brood, (dat is bijna al het brood hier), salami en een halve ltr melk stil ik mijn honger weer. Of het de melk is geweest weet ik niet. Die smaakte ook niet. Die was vet en romig en het gevolg was dat ik even later behoorlijk misselijk de klim weer op moest. Ik had geen oog meer voor vergezichten of andere mooie fotomomenten. Had het allemaal wel even gezien. De warmte en het klimmen vergt veel van je. Zag later een bord met Roma, nog 87km. Dan gaat er wel even van alles door mij heen. Einde is inzicht.

Als ik dan ook nog bijna van de weg af word gereden door een klein vrachtwagentje, heb ik het even gehad. Een klein gaatje en hij wurmt zich nog net voor mijn voorwiel. Het was ook druk om sommige stukken. Ik schrik en kom aan het slingeren. Tijdens het klimmen heb je al je evenwicht nodig met die bagage. Gelukkig ging het net goed. Het zal je gebeuren, zo vlak voor de finish. Als hij in zijn buitenspiegel had gekeken, dan had hij niet zo'n vrolijke hollander gezien. Woest was ik. 99 Procent houd echt wel rekening met je, maar deze eenling dus niet......!

Vermoeid en bezweet kom ik op een mooie camping aan. De jongen praat vloeiend Engels en mag gaan staan waar ik wil. Een kop bouillon en zoute tukjes, knap ik later wel weer van op. Een mooi zwembad en Karin even later aan de telefoon, doen deze dag snel vergeten. De eerste Rome-gangers zijn al binnen en even later druppelen er meer binnen. Een vaste tussenstop blijkbaar voor....DE LAATST ETAPPE.

Morgen wordt de fotoreportage zeker groter......hahaha.