dag 18

Zondag 31 mei
Rustdag

Gisteravond laat mijn blogje nog even in elkaar gedraait en de foto's nog even bijgewerkt. Als de huisbaas en schoonmaakster weg zijn is het me allemaal duidelijk. Zij is van oorsprong Albanees en hij is een Italiaan. Angela en Augustino moet ik ze noemen. Ze zijn dus getrouwd en hebben samen twee kinderen, en hebben dus nog een huis. Als ik ze mijn foto's laat zien van onze kinderen, willen ze alles weten. Leeftijd, studie, noem maar op. Ik probeer uit te leggen dat Lars rechten studeert in Amsterdam, maar dat word knap lastig, begrijpen doen ze het later wel. De stad kent hij nog wel van 1994, toen hij daar twee maanden gewerkt heeft. De studie levensbeschouwing van Vera word wat duidelijker als ik het Mariabeeld aanwijs en de kerk in de verte, en uitleg als mensen psychische problemen hebben. Ze merken wel dat ik trots ben op mijn kinderen. Ook ken je de taal niet, toch is het heel leuk om met deze hartelijke mensen met handen en voeten te communiceren. 

We hebben afgesproken om 13.45 uur beneden op de stoep. Dus ik heb de morgen nog om de stad even op de fiets alvast te gaan verkennen. Tijdens het ontbijt heb ik snel even een vertaal app op de telefoon gezet. Ik zie n.l geen vleeswaren op tafel. Als ik de luidspreker aanzet en de app de Italiaanse vertaling uitspreekt, draait ze zich lachend om. Ze zegt dat ze morgen hier voor zorgt. Stom natuurlijk dat ik die app er niet eerder op had gezet. Ze gaat bij me aan tafel zitten en zo tikken we heen en weer op mijn mobiel. Ik kan het wel goed met haar vinden. 

In een paar minuten ben ik in het centrum en de ene naar de ene bezienswaardigheid komt me tegemoet. Ik moet me zelf afremmen anders ik heb alles gezien voor dat Karin  hier is, maar heb al gauw door dat je hier echt wel drie dagen rond kunt slenteren met al die oudheid en kunst. Bijzondere mensen moeten dat geweest zijn die Romeinen. De  blikvanger is toch wel de Arena, het Amfi theater. Er staat een lange rij voor de ingang voor kaartjes. Als mijn oog op een billboard valt met de aankondiging van Paolo Bonolis en daaronder Bryan May (queen) morgenavond negen uur hier binnen, werken mijn hersens op volle toeren. In het Engels vraag ik in de rij of de kaartverkoop ook hier voor is. Allemaal toeristen natuurlijk maar ze denken van wel. Aansluiten dus. Na twintig minuten ben ik aan de beurt en blijkt dat ik de ticketoffice achter de Arena 200 mtr verder moet hebben. Gelukkig is alles hier open op zondag en als ik naar binnen stap word ik vriendelijk geholpen. Ik leg de situatie uit hoe ik hier ben geraakt, dat mijn vrouw onderweg is en dat dit een verrassing is. Hij vind het prachtig en smeert mij niet de duurste kaarten aan zet ons op twee plekjes, zoals hij zelf zegt waar je goed zicht hebt en de akoestiek geweldig is. Nou, ik ben helemaal overrompeld, sta even later met twee kaartjes in mijn handen en bedank ze vriendelijk. Later op de dag komen Karin en ik hem nog een keer tegen als hij buiten een sigaret staat te roken. Hij herkent mij meteen, lacht en wenst ons veel plezier. 

Ik fiets met een big smile snel terug naar het appartement want we moeten ook nog ruilen van kamer. Als ik binnen val heeft Angela alles al in orde. Ik heb de keus uit twee kamers want de gasten zijn inmiddels weg. Kamer met of zonder balkon. Ze heeft waarschijnlijk mijn gedachten kunnen lezen, want mijn fietstassen staan al in de kasten van de kamer met balkon. Prachtig toch! Als ik vertel waar ik ben geweest kan ik het niet langer voor me houden. Laat haar de kaartjes zien en zeg "sssttt, surprise voor Karin" ze kijkt mij aan, slaat haar hand voor de mond en zegt " splendido" prachtig dus. Ze legt mij uit dat het een hele leuke avond wordt. Het is een concert wat de opening is van dit seizoen. Ze maakt een slot beweging op haar lippen en beloofd niks te zeggen. 

Als ik opgehaald word door Augustino, zijn we er binnen 15 min, mooi dichtbij allemaal. Onderweg vraag ik of hij van voetbal houd en de wedstrijd van Verona nog heeft gezien. Hij blijkt van oorsprong uit Napoli te komen. "Aaahhhh " zeg ik, "Maradonna". Voetbaltaal en wielertaal werkt altijd met Italianen. Als hij merkt dat ik voetbal liefhebber ben, begint hij over de beste jaren van Napoli. Ruud Krol was hij ook een groot fan van. Het is bijna half drie, als we nog even moeten wachten krijg ik een espresso van hem. Dan is Transavia geland en niet veel later zijn we heel blij elkaar weer te zien.  Als ik Karin voorstel aan hem gaan we meteen weer op weg naar het appartement. Ik maak haar wegwijs, wat gezamenlijk is en wat van ons. 

Later op de middag lopen we nog even het centrum in om haar even al wat te laten zien van de stad. Nu pas valt mij ook die schreeuwende billboards op. Er gaat van alles door mij heen, ga ik het vertellen, straks wil ze hier ook naar toe! Bryan May......Queen.....dat kent zij ook natuurlijk......verrassing weg. Uiteindelijk vertel ik het haar als we voor dat imposante bouwwerk staan. Haar ogen schieten vol, die van mij ook.... Morgenavond zitten wij hier binnen meid. Gerrie en Harry, onze buren, hadden mij vlak voor mijn vertrek verteld dat als je de kans krijgt een concert kunt bijwonen, moet je dat zeker gaan doen. Nou Gerrie....het is me gelukt.

Na zo'n heftige dag krijg je honger en we besluiten om weer terug te gaan. Vlak bij ons op de hoek zit een pizzeria wat een goeie bekende van Augustino is en hij ons aan beveelde. "Zeg maar Aggie van Napoli en als het niet goed is betaal ik de pizza's". Als we daar aankomen besluiten we om het maar mee te nemen, want het is meer een afhaalpunt wat later blijkt de beste van heel Verona. Genoemd naar de voetbalclub en ontzettend druk. Je moet een nummertje trekken en al gauw hebben ze in de gaten dat we uit Nederland komen. Half Engels komen we erachter hoe het werkt. Diverse stukken kun je uitkiezen en dat wordt afgewogen. Als de klanten beginnen te praten, zeg ik dat ik maar drie Italiaanse woorden ken. "Van Basten, Gullit en Rijkaard". Nouuu.... de discussie is losgebarsten. AC Milan is niet erg geliefd hier. Blijkbaar kunnen ze het wel hebben van mij. Als ik later afreken krijg ik te horen dat ik gratis drinken mee mag nemen uit de koeling. Mooi heetgebakerd volkje, prachtig. Als we lachend weglopen naar ons appartement, overvalt ons een vermoeidheid en we laten ons de pizza stukken lekker smaken.

Dit blog is een beetje uit de hand gelopen maar er is ook veel gebeurd vandaag. De komende dagen beloof ik niet om nog wat op mijn blog te zetten, want ik wil lekker genieten van de drie dagen samen. Leuke foto's zal ik jullie niet onthouden!