Dag 14

27 mei 2015 - Glurns, Italië

Woensdag 27 mei

Prutz - Glurns
Dagafstand 66 km

Vandaag staat de Koninginnenrit op het programma. Gisteravond met Gert samen de route over de Reschenpas doorgenomen. Als ik die bedwongen heb, fiets ik Italië alweer binnen. Nadat ik Karin gebeld had, heb ik helemaal een leuk vooruitzicht. Over een paar dagen kan ik Verona bereiken. In deze stad van de liefde komt zij naar me toe voor een tussenstop van vier dagen. Misschien kunnen we dan naar de traditionele voorstelling van Romeo en Julia. Die wordt altijd gehouden in de beroemde oude Arena. Afgesproken wordt, dat ze zondag aankomt en donderdag weer terug. Dan gebruik ik mijn gespaarde rustdagen hier voor op. MACHTIG PRACHTIG.....

Gert blijft hier achter, hij wil genieten van een rustdag. Er is mooi weer opkomst en hij ligt mooi op schema. Als ik opbreek miezert het nog iets. Alles gaat weer nat mee. Neem voor de derde keer afscheid van Gert en ga op weg. Even later begint het al iets te stijgen. De klimspieren zijn weer warm. De zon breekt er weer door en de jas kan weer uit. Als ik de grens met Zwitserland bereik gaat het omhoog naar duizend mtr. Na ongeveer tien km passeer ik weer de Oostenrijkse grens. Hier begint de klim omhoog. Hansie zegt in het boekje, dat het met 8% omhoog gaat. Mijn prachtige klimmetertje, die ik voor mijn verjaardag heb gekregen van Lars (mijn zoon) slaat toch ook wel eens naar 10% uit. Vooral de voorlaatste bocht van 2 naar 1. Die doet zeer, je bent er bijna denk je, krijg je nog even 10% om de oren. Twee racefietsers halen mij in, maar dat gaat ook niet zo makkelijk meer. Op dat moment vervloek je al je bagage. Als ik boven ben stap ik af en pak mijn lunch. Zit inmiddels op 1450 mtr hoogte. Het is nog best koud, maar de zon maakt het aangenaam. Had het veel slechter kunnen treffen, want ze hebben hier veel regen gehad de afgelopen dagen. Langs het plaatsje Nauders gaat het glooiend omhoog naar 1520 mtr richting  Italiaanse grens. Als ik die gepasseerd ben kom ik oog in oog te staan met de prachtige blauwe Reschensee. Dit is kunstmatig aangelegd door de bouw van een stuwdam. Dat het vroeger nog een dorpje was, resteert nog aan de kerktoren die boven het water uitsteekt. Er giert een koude harde wind hier boven. Langs het meer loopt het fietspad, om even later in de afdaling te gaan. Ik vlieg overal langs heen, bel iedereen van het fietspad af want de vermoeidheid slaat toe. Als ik dan het plaatsje Glurns bereik, zoek ik de camping. Een kleine camping aan een riviertje word mijn overnachting. Ik zit nog niet in de Italiaanse sfeer. Alles doet hier nog Tirolers aan, zelfs de taal nog. In de harde wind, de tent vliegt me bijna uit de handen, installeer ik me hier. Alles is weer in een mum droog.
 

Foto’s