Dag 13

Dinsdag 26mei

Leutasch - Prutz
Dagafstand 88km

Na een goeie maaltijd wil ik afrekenen in het restaurant gisteravond. Kan ik helemaal niet pinnen! Dat ik bij Frau Martha contant moet betalen begrijp ik nog. Ik dacht juist hier meer te kunnen pinnen, want ik raakte een beetje door mijn contanten. Het was niet gebruikelijk volgens de kastelein. Dan maar cash. Vanmorgen al mijn kleine geld (heb altijd op verschillende plekjes in de tassen wat geld, je weet maar nooit!) op tafel gegooid en samen met haar geteld. € 26,71 totaal. De kamer kostte €30,- ......"geeft niks" zegt ze, en geeft die ene cent weer terug. "Dit is jouw gelukscent voor onderweg" zegt ze. Lief hè. Na uitgebreid afscheid genomen te hebben, trek ik mijn regenkleding aan want het miezert flink. Als ik nog vraag of ik een foto van hun mag nemen, pakken ze elkaar bij de hand voor de deur. Hij 73, zij 79, ik complimenteer ze met hun gastvrijheid en ga op weg.

Na een klein uurtje stop ik alweer. In die regenkleding wordt je op een gegeven van binnen en van buiten nat. "Klerepakken" hoezo GORETEX. Trek mijn broek en truitje onderweg en ga in mijn onderkleding in het regenpak weer verder. Dat voelt beter. De toppen van de bergen zie je niet meer door de laag hangende bewolking. Gelukkig is het niet koud. Toch overvalt je een nietig gevoel als je op de fiets tussen die reuzen doorfietst. De regen voel je eigenlijk niet eens meer. Een euforisch gevoel geeft het als ik even later weer even flink omhoog moet. De vermoeidheid van gisteren is helemaal weg. Ik voel me ongelooflijk sterk. Wel apart, tijdens het klimmen voel je soms al je energie uit je benen stromen. Tegelijkertijd kan ik ook weer redelijk herstellen tijdens het klimmen. Je voelt het zuurstof weer door je bloed (benen) stromen. Even later vlieg ik in een afdaling met een duizelingwekkende vaart naar beneden naar het plaatsje Buchen. Van 1286 mtr naar 658 mtr. Een snelheid van 60km bereik je met gemak, maar dat gaat me te ver. 45km is mij hard genoeg, dan kan ik het goed overzien in die haarspeldbochten. Het is gelukkig lekker rustig, ik heb de hele weg voor mijzelf. Als ik beneden ben stap ik behoorlijk verkleumd van de fiets. De eerste beste koffiezaak stap ik naar binnen. Voor fietsers raad de kelner mij de speciale chocolade-bananen punt aan. Met een dubbele espresso schrijf ik de eerste indrukken van deze morgen weer van mij af.

Dan gebeurt er weer iets wat je niet verwacht. Ik sta stil om mijn regenpak uit te doen. Staat er ineens een fietser met een geel regenpak, met piepende remmen stil voor mijn neus. Ik kijk verbaasd op....staat Gert weer voor mijn neus. Hoe is het mogelijk. Na mijn vertrek om 9 uur vanochtend, hij om acht uur, zat hij dus vlak achter me. De uitgebreide koffiepauze van net was dus genoeg voor hem om mij weer in te halen. Lijkt net onkruid maar dan geel, kom je ook niet vanaf. We besluiten om voor de tweede keer samen verder te fietsen. 

De etappe van vandaag was toch niet zo spectaculair als gisteren. De laag hangende bewolking was ook wel een beetje de spelbreker. Als we samen Landeck bereiken voor een camping, blijkt die pas in juni open te gaan. Baaaaalen.....wat nu? Eigenlijk vond ik het wel genoeg voor vandaag. Ongeveer 15 km verder, plaatsje Prutz is dan weer de volgende. Het begon ook nog weer te regenen. Met nog een paar gemene puistjes in het laatste stuk komen we aan bij een mooie wintersportcamping. Prachtig lekker verwarmd sanitair in een groot luxe gebouw met restaurant. In de regen zetten we onze tentjes op en spring daarna meteen onder de douche. Deze jongen gaat niet meer koken...alweer niet!